کوبیدن بین دو یا چند ساختمان مجاور در هنگام زلزله به عنوان یکی از دلایل مهم شناخته شده است آسیب یا حتی سقوط کامل سازه های در حال برخورد ، بنابراین در سال های اخیر موضوع مطالعات بی شماری بوده است . عمده دلیل منجر به فعل و انفعالات بین سازه های مجاور ، ناکافی جدا شده از تفاوت در پویایی آنها ناشی می شود خواص تعدادی از روشهای مختلف برای کاهش کوبش ساختاری ناشی از زلزله در نظر گرفته شده است . یکی از این تکنیک ها ساختارهایی را به هم پیوند می دهند که به نیروها امکان انتقال بین ساختمان ها را می دهد و بنابراین فعل و انفعالات را از بین می برد . هدف مقاله حاضر نشان دادن نتایج مطالعه تجربی متمرکز بر کاربرد عناصر پلیمری قرار گرفته است بین اعضای درگیر به منظور کاهش کوبش ناشی از زلزله بین سازه های فولادی مجاور به صورت سری . در مطالعه ، سه برج مدل فولادی با پارامترهای مختلف دینامیکی و فواصل مختلف بین آنها در نظر گرفته شد . در مطالعه تجربی از جدول لرزش یک طرفه استفاده شد . مدل های برج های فولادی تهیه و بر روی آنها نصب شده است سکوی میز لرزش . جرم اضافی در بالای هر برج اضافه شد تا پویایی متفاوتی بدست آید مشخصات سازه ها نتایج مطالعه نشان می دهد که کوبیدن ناشی از زلزله ممکن است قابل توجه باشد تأثیر پاسخ ساختاری علاوه بر این ، استفاده از عناصر پلیمری بین سازه ها می تواند موثر باشد تکنیک کاهش کوبیدن . به ما امکان می دهد از برخورد آسیب رسان بین سازه های مجاور در هنگام زلزله جلوگیری کنیم . آی تی همچنین باعث بهبود رفتار ساختاری منجر به کاهش ارتعاشات تحت تحریکات مختلف لرزه ای می شود .